رسیده خسته ایی دراین حوالی

ملول وخسته حال ودست خالی

خجالت می کشد ازمحضردوست

ودلگیر ازخودش ؛ پژمرده حالی

به هردامی رود زخمی و خسته

که شاید روی دامانش غزالی ...

پناه آورده درصحن جوادش

وفارغ گشته از هرقیل و قالی

وبارانی است ابر دیدگانش

رود تا ریشه گل های قالی

و اشک دیده گنبد را کند تار

و برهم می خورد نقش خیالی

نوشته شده در چهارشنبه 91/4/21ساعت 4:56 عصر توسط عریــضه نویـس (محمد رضا ابوترابی) نظرات ( ) |